Imigracja a gospodarka. Doświadczenia Australii

Wstęp 9

Rozdział 1
Teorie migracji 13
1.1. Migracje i migranci 14
1.1.1. Podstawowe definicje 14
1.1.2. Typologia 20
1.2. Przegląd koncepcji dotyczących poziomu makrospołecznego migracji 22
1.2.1. Makroekonomiczne koncepcje odnoszące się do migracji 23
1.2.1.1. Makroekonomiczne podejście ortodoksyjne (neoklasyczne) 23
1.2.1.2. Makroekonomiczne podejście nieortodoksyjne 26
1.2.2. Koncepcje demograficzne dotyczące migracji 31
1.2.3. Koncepcje geograficzne opisujące migracje 33
1.2.4. Koncepcje polityczne związane z problematyką migracji 35
1.2.5. Migracje z socjologicznego punktu widzenia 36
1.3. Koncepcje opisujące mikrospołeczny kontekst migracji 38
1.3.1. Teorie oparte na szkole neoklasycznej 38
1.3.2. Nowa Ekonomika Migracji Pracowniczych (NELM) 41
1.4. Wybrane koncepcje teoretyczne dotyczące poziomu mezospołecznego 45
1.4.1. Sieci społeczne oraz kapitał społeczny 45
1.4.2. Nowa ekonomia instytucjonalna 49
1.4.3. Teoria skumulowanej przyczynowości 51
1.4.4. Ponadnarodowa przestrzeń społeczna 52
1.4.5. Teoria strukturacji (struktur społecznych) 54
1.5. Podsumowanie 56

Rozdział 2
Rozwój gospodarczy Australii 59
2.1. Rys historyczny rozwoju gospodarczego Australii od czasów kolonialnych do współczesności 59
2.1.1. Gospodarka Australii w pierwszych latach istnienia 60
2.1.2. Australia w XIX w. 63
2.1.3. Rozwój gospodarczy Związku Australijskiego 66
2.1.4. Australia w dobie reform lat 80. XX w. 67
2.1.5. Gospodarka Australii w okresie współczesnej gospodarki światowej 69
2.2. Polityka handlowa 78
2.3. Polityka przemysłowa 85
2.4. Transfer wiedzy i kapitału 86
2.5. Podsumowanie 90

Rozdział 3
Imigracja do Australii 93
3.1. Historia imigracji do Australii 94
3.1.1. Australijski system wizowy 94
3.1.2. Imigracja do Australii od Pierwszej Floty do współczesności 99
3.2. Główne motywy osadnictwa 115
3.3. Osadnictwo imigrantów w poszczególnych stanach Australii 117
3.4. Największe grupy narodowościowe 119
3.4.1. Napływ imigrantów 120
3.4.2. Charakterystyka najliczniejszych diaspor w Australii 125
3.5. Podsumowanie 133

Rozdział 4
Australijska polityka imigracyjna i narodowościowa 135
4.1. Polityka narodowościowa 135
4.1.1. Cele polityki narodowościowej 136
4.1.2. Przegląd australijskich polityk narodowościowych 137
4.1.2.1. Polityka wobec rdzennych mieszkańców (Aborygenów) 137
4.1.2.2. Polityka wobec pozostałych autochtonów australijskich 145
4.2. Polityka imigracyjna 146
4.2.1. Cele polityki imigracyjnej 147
4.2.2. Polityka Białej Australii 149
4.2.3. Polityka wielokulturowości (lata 1973-1996) 152
4.2.4. Polityka australijska pod rządami Johna Howarda (lata 1996-2007) 158
4.2.4.1. Jedna Australia 158
4.2.4.2. Rozwiązanie Pacyfiku 161
4.2.5. Polityka imigracyjna rządów Australijskiej Partii Pracy 165
4.2.6. Imigracja za rządów Tony'ego Abotta i Malcolma Turnbulla 169
4.3. Obywatelstwo australijskie 170
4.4. Podsumowanie 173

Rozdział 5
Ekonomiczne skutki imigracji do Australii 175
5.1. Gospodarcze znaczenie diaspor wiedzowych 175
5.2. Oddziaływanie fal migracyjnych na etapy rozwoju gospodarczego 178
5.3. Wpływ imigracji na gospodarkę australijską 187
5.3.1. Rynek pracy 188
5.3.2. Rachunek bieżący 193
5.3.3. Dochody i wydatki publiczne 194
5.3.4. Dystrybucja dochodów i zarobków 196
5.3.5. Realny wzrost dochodów 197
5.3.6. Starzenie się społeczeństwa 199
5.3.7. Dystrybucja regionalna 200
5.3.8. Środowisko naturalne 201
5.4. Koszty napływu imigrantów dla gospodarki australijskiej 203
5.5. Podsumowanie 205

Zakończenie 209
Bibliografia 215
Spis tabel 227
Spis rysunków 229

Marcin Wrona ukończył studia I stopnia z zakresu prawa handlowego, II stopnia z zakresu psychologii zarządzania oraz bankowości, III stopnia z ekonomii, Podyplomowe Studium Europejskie Stosunki Ekonomiczno-Finansowo-Prawne w Szkole Głównej Handlowej, studiował także na Macquarie University w Sydney. W 2015 r. uzyskał stopień naukowy doktora nauk ekonomicznych w Szkole Głównej Handlowej. Jego specjalizacja naukowa to ekonomia międzynarodowa, ze szczególnym uwzględnieniem procesów migracyjnych, a także kultura, historia i gospodarka Australii. W latach 2008-2012 sekretarz komisji oraz ekspert oceniający w Konkursie „Krajowi Liderzy Innowacji". Od 2006 roku zajmuje się funduszami unijnymi w następujących urzędach: Ministerstwo Rozwoju Regionalnego, Ministerstwo Transportu, Ministerstwo Infrastruktury, Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji, Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji oraz do chwili obecnej Ministerstwo Cyfryzacji.