![[{[item.product.name]}]]([{[item.product.photo.url]}] 125w)
- Categories
-
Uczenie się i rodzina. Perspektywa andragogiczna
Książka Ewy Przybylskiej i Danuty Wajsprych to systematyczne przedstawienie różnych sposobów rozumienia procesów uczenia się w rodzinie i próba odpowiedzi na pytanie o zadania edukacyjne jakie ma, może i powinna mieć rodzina w kontekście procesów uczenia się przez całe życie. Autorki przyglądają się dzieciństwu i młodości z perspektywy dorosłości, szczególną uwagę poświęcając kategorii codzienności. Treść książki rozpięta jest między pedagogiką społeczną, pedagogiką rodziny i andragogiką. Ze szczególną wrażliwością akcentowane jest uczenie się nieformalne w rodzinie, ponieważ żaden postulat oświatowy nie jest artykułowany tak nieustępliwie, jak ten, że człowiek winien uczyć się w każdym wieku, na każdym etapie życia, od najmłodszych lat po sędziwą starość. Książka składa się z miniatur andragogicznych dotyczących m.in. wybranych teorii społecznych w badaniach nad rodziną i ich zastosowania empirycznego, ekskursów o edukacji formalnej (technologicznej), nieformalnej (krytycznej) i poza
| Shipping within | 24 hours |
| The bar code | |
| ISBN | 978-83-8102-139-5 |
| EAN | 9788381021395 |
Książka Ewy Przybylskiej i Danuty Wajsprych to systematyczne przedstawienie różnych sposobów rozumienia procesów uczenia się w rodzinie i próba odpowiedzi na pytanie o zadania edukacyjne jakie ma, może i powinna mieć rodzina w kontekście procesów uczenia się przez całe życie. Autorki przyglądają się dzieciństwu i młodości z perspektywy dorosłości, szczególną uwagę poświęcając kategorii codzienności. Treść książki rozpięta jest między pedagogiką społeczną, pedagogiką rodziny i andragogiką. Ze szczególną wrażliwością akcentowane jest uczenie się nieformalne w rodzinie, ponieważ żaden postulat oświatowy nie jest artykułowany tak nieustępliwie, jak ten, że człowiek winien uczyć się w każdym wieku, na każdym etapie życia, od najmłodszych lat po sędziwą starość.
Książka składa się z miniatur andragogicznych dotyczących m.in. wybranych teorii społecznych w badaniach nad rodziną i ich zastosowania empirycznego, ekskursów o edukacji formalnej (technologicznej), nieformalnej (krytycznej) i pozaformalnej (humanistycznej). Zaletą książki jest „obrazowanie", zaczerpnięte z historii, literatury, sztuki, co w przypadku pracy mającej ambicje również dydaktyczne, ułatwi zapewne przyswajanie tego, co Autorki miały do powiedzenia o złożonych procesach uczenia się.
Adresatami książki są studenci, młodzi badacze, początkujący adepci nauki, ale i „pedagogizujący" rodzice oraz nauczyciele wrażliwi na biograficzny los ucznia, a także wszyscy, którym bliskie jest myślenie o rzeczywistości edukacyjnej z perspektywy systemu znaczeń wyniesionego z przestrzeni życia rodzinnego.
Książka jest śmiałym przekrojem problematyki uczenia się w rodzinie w toku pełnego cyklu życia wszystkich jej członków, podjętej z wielu perspektyw: teorii, badań empirycznych, andragogicznych praktyk akademickich (udanych i katastrofalnych), wzorów zagranicznych skonfrontowanych z polskimi. Książka jest napisana tak, by mogły ją czytać szerokie kręgi odbiorców, od akademików i studentów, do rodziców czytających książki i myślących o wychowaniu swoich małych, większych i dużych dzieci.
Podział książki zachęca do jej czytania w niedużych porcjach, a na dodatek Autorki zachęcają też do jej czytania niekoniecznie liniowego, lecz w dowolnym wyborze fragmentów. Taki warsztat pisarski odbiega od typowego nudziarstwa akademickiego i od napuszonego uwznioślania w „pedagogizacji" rodziców. Może to być zatem książka naprawdę szeroko czytana.
Z opinii recenzenta prof. zw. dra hab. Kazimierza Zbigniewa Kwiecińskiego, członka rzeczywistego PAN
Wstęp 9
Rozdział 1
Wprowadzenie - rodzina jako międzyludzka przestrzeń uczenia się 15
Miniatura pierwsza: Różnorodność dyskursów o rodzinie 15
Miniatura druga: Andragogiczne implikacje przemian rodziny 21
Miniatura trzecia: Uczenie się w rodzinie jako refleksja krytyczna 28
Miniatura czwarta: Rodzina jako kapitał społeczny i kulturowy w procesie uczenia się 33
Rozdział 2
Wybrane teorie społeczne w badaniach nad rodziną 43
Miniatura piąta: Rodzina to coś więcej niż suma jej części (Teoria systemow) 45
Zastosowanie empiryczne 52
Miniatura szósta: Rodzina w cyklu życia (Teoria Rozwoju Rodziny) 53
Zastosowanie empiryczne 57
Miniatura siódma: Rodzina jako „macierz opłacalności" (Teoria wymiany) 57
Zastosowanie empiryczne 60
Miniatura ósma: Rodzina między zgodą a przymusem (Teoria konfliktu) 61
Zastosowanie empiryczne 63
Miniatura dziewiąta: Rodzina w wymianie sensów i znaczeń (Symboliczny interakcjonizm) 64
Zastosowanie empiryczne 68
Rozdział 3
Ekskurs o uczeniu się nieformalnym 69
Miniatura dziesiąta: O historii idei uczenia się przez całe życie 69
Miniatura jedenasta: Zmiana modelu myślenia w koncepcji Lifelong education 73
Miniatura dwunasta: Nurty badań nad uczeniem się nieformalnym 78
Miniatura trzynasta: Edukacja nieformalna versus formalna - zasadność dychotomii? 82
Miniatura czternasta: Uznawalność efektów nieformalnych procesów uczenia się 84
Miniatura piętnasta: Ewolucja w naukowym podejściu do fenomenu uczenia się 86
Obrazowanie pierwsze: O uczeniu się z pasji 88
Rozdział 4
Rodzina jako miejsce uczenia się nieformalnego dorosłych 93
Miniatura szesnasta: Dzieciństwo i młodość z perspektywy dorosłości 93
Miniatura siedemnasta: Uczenie się musi boleć. O uczeniu się z doświadczenia 95
Miniatura osiemnasta: Progi aktywności edukacyjnej 98
Miniatura dziewiętnasta: Nawet Marshall McLuhan może być zarówno niejasny, jak i klarowny. O komunikacji 100
Miniatura dwudziesta: Wychowanie dzieci nie jest zadaniem kobiet ani zadaniem mężczyzn, to... O macierzyństwie i tacierzyństwie 102
Miniatura dwudziesta pierwsza: Wehikuł czasu. O biograficzności 110
Miniatura dwudziesta druga: Krajobraz edukacyjny. O czasie i miejscu 115
Miniatura dwudziesta trzecia: Debata kompetencyjna w andragogice 122
Miniatura dwudziesta czwarta: Jestem córką, mam córkę, która też ma córkę. O kobietach w rodzinie 126
Obrazowanie drugie: O mądrości kobiet i trzech punktach, które trzeba przekroczyć 127
Miniatura dwudziesta piąta: Jestem synem, mam syna, który też ma syna. O mężczyznach w rodzinie 129
Obrazowanie trzecie: O międzypokoleniowym pojednaniu 131
Obrazowanie czwarte: „...jeśli nie w moich powieściach czy w moim życiu, to przynajmniej w moich snach będę żyć wiecznie jako jego syn..." 132
Miniatura dwudziesta szósta: Transgeneracyjne uczenie się 134
Obrazowanie piąte: Kompetencje seniorów: O projekcie „Competencies in Later Life" 137
Miniatura dwudziesta siódma: Postscriptum o seniorach 141
Rozdział 5
Edukacja pozaformalna, czyli o „brzydkim kaczątku" 149
Miniatura dwudziesta ósma: Brak urody i odmienność. O tym dlaczego edukacja pozaformalna popadła w niełaskę 149
Miniatura dwudziesta dziewiąta: O idei świadomego uczenia się - o beneficjentach, typologii ofert, regulacjach prawnych i jeszcze kilku wątkach niedokończonych (otwartych) 152
Obrazowanie szóste: O „zastyganiu w kursie" 163
Rozdział 6
Pozaformalna edukacja rodzin 167
Miniatura trzydziesta: Między pedagogiką rodziny a andragogiką 167
Miniatura trzydziesta pierwsza: Wielość wątków, różnorodność ofert (hominizacja, zdrowie, media cyfrowe, kultura i sztuka. Wątki tylko zamarkowane) 171
Miniatura trzydziesta druga: Program Family Literacy. Wątek bardziej pogłębiony 179
Miniatura trzydziesta trzecia: Perspektywne myślenie o edukacji rodzin. Rekapitulacja 185
Miniatura trzydziesta czwarta: O postulacie kompleksowości procesów uczenia się 189
Rozdział 7
Uniwersytet (nie)zaangażowany w procesy całożyciowego uczenia się - edukacja formalna 195
Miniatura trzydziesta piąta: Między dzieckiem „wybitnym" a przedsiębiorczym uniwersytetem 196
Miniatura trzydziesta szósta: Uczyć się, czyli „rozpocząć świat na nowo" w sferze publicznej 203
Miniatura trzydziesta siódma: Edukacja na uniwersytecie jako pedagogia uważności 209
Obrazowanie siódme: Studiowanie źródeł, czyli o zamierzeniu raczej utopijnym 216
Obrazowanie ósme: O zanikaniu ciekawości intelektualnej w kulturze akademickiej 217
Miniatura trzydziesta ósma: Obrona przed „czasem marnym". Kilka słów o humanizacji uczenia się i kulturze wynalezionej 223
Obrazowanie dziewiąte: O Sokratejskim badaniu siebie 229
Obrazowanie dziesiąte: Czytanie lektur jako czytanie świata 231
Obrazowanie jedenaste: Kartezjusz i historia nie są mniej ważne od kognitywistyki 235
Zakończenie 239
Bibliografia 245
Netografia 271
Bibliografia tematyczna (opracowała Bernadeta Golus, W-MBP w Olsztynie) 273
Spis tabel 297
Polub nas na Facebooku
